مزایای ویتامین سی برای سلامت قلب
شواهد حاصل از مطالعات مختلف نشان می دهد که مصرف بالای میوه و سبزیجات مرتبط با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی است. این ارتباط می‌تواند به خاطر محتوای آنتی اکسیدانی این مواد باشد.
ویتامین C علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانی اش، می‌تواند وابستگی مونوسیت به اندوتلیوم را کاهش دهد،تولید نیتریک اکسید وابسته به اندوتلیوم را بهبود ببخشد و از بروز بیماری‌های قلبی – عروقی بکاهد.
نتایج مطالعات انجام شده که ارتباط بین مصرف ویتامین C و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را مورد بررسی قرار داده است بسیار سردرگم کننده است. در یکی از مطالعات انجام شده که با چشم انداز ۱۶ ساله آغاز شده بود، ۸۵۱۱۸ زن پرستار مورد بررسی قرار گرفت.
مصرف کلی ویتامین C از طریق مواد غذایی و مکمل‌ها به طور معکوسی مرتبط با خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی بود. با اینحال، مصرف ویتامین C از طریق رژیم غذایی شواهدی را در این مورد نشان نداد. همین امر نشان می‌دهد که کاربران مصرف کننده مکمل ویتامین C ممکن است در معرض خطر ابتلای کمتری به بیماری‌های عروق کرونری قلب باشند.
یک مطالعه کوچک تر نشان داده است که زنان یائسه ای که به دیابت مبتلا بوده اند و حداقل در روز ۳۰۰ میلی گرم مکمل ویتامین C مصرف می‌کردند، مرگ ومیر بیشتری از طریق بیماری های قلبی عروقی تجربه نموده اند.
مزایای ویتامین سی برای سلامت قلب
شواهد حاصل از مطالعات مختلف نشان می دهد که مصرف بالای میوه و سبزیجات مرتبط با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی است. این ارتباط می‌تواند به خاطر محتوای آنتی اکسیدانی این مواد باشد.
ویتامین C علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانی اش، می‌تواند وابستگی مونوسیت به اندوتلیوم را کاهش دهد،تولید نیتریک اکسید وابسته به اندوتلیوم را بهبود ببخشد و از بروز بیماری‌های قلبی – عروقی بکاهد.
نتایج مطالعات انجام شده که ارتباط بین مصرف ویتامین C و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را مورد بررسی قرار داده است بسیار سردرگم کننده است. در یکی از مطالعات انجام شده که با چشم انداز ۱۶ ساله آغاز شده بود، ۸۵۱۱۸ زن پرستار مورد بررسی قرار گرفت.
مصرف کلی ویتامین C از طریق مواد غذایی و مکمل‌ها به طور معکوسی مرتبط با خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی بود. با اینحال، مصرف ویتامین C از طریق رژیم غذایی شواهدی را در این مورد نشان نداد. همین امر نشان می‌دهد که کاربران مصرف کننده مکمل ویتامین C ممکن است در معرض خطر ابتلای کمتری به بیماری‌های عروق کرونری قلب باشند.
یک مطالعه کوچک تر نشان داده است که زنان یائسه ای که به دیابت مبتلا بوده اند و حداقل در روز ۳۰۰ میلی گرم مکمل ویتامین C مصرف می‌کردند، مرگ ومیر بیشتری از طریق بیماری های قلبی عروقی تجربه نموده اند.
مطالعه انجام شده در میان ۲۰۶۴۹ بزرگسال انگلیسی نشان داد افرادی که در چارک بالای غلظت پلاسمایی ویتامین C قرار دارند ۴۲ درصد کمتر از سایر افراد به سکته مبتلا می شوند. در پزشکان مرد شرکت کننده در مطالعه سلامت پزشکان، استفاده از مکمل ویتامین C برای متوسط ۵.۵ سال با کاهش قابل توجهی در کل مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی یا مرگ و میر ناشی از بیماری عروق کرونر قلب همراه نبوده است.
تجزیه و تحلیل نه مطالعه که در برگیرنده ۲۹۳۱۷۲ شرکت کننده بدون بیماری قلبی بود نشان داد افرادی که بیشتر از ۷۰۰ میلی گرم در روز از مکمل ویتامین C استفاده کرده بودند ۲۵ درصد کمتر از سایرین به این بیماری ها مبتلا می‌شدند. نتایج به دست آمده از مداخلات بالینی نتوانسته است اثر مثبت مکمل‌های ویتامین C بر روی پیشگیری اولیه یا ثانویه از بیماری های قلبی -عروقی را تایید کند.
در مطالعه قلب و عروق زنان ، کارآزمایی پیشگیری ثانویه در برگیرنده ۸۱۷۱ زن ۴۰ سال یا بالاتر با سابقه بیماری قلبی عروقی بود. این افراد روزانه۵۰۰ میلی گرم ویتامین C به مدت ۹.۴ سال دریافت کردند. نتایج به دست آمده اثر کلی بر روی بیماری قلبی عروقی را نشان نداد. به طور مشابه، مکمل‌های ویتامین C برای مدت میانگین ۸ ساله اثر زیادی بر روی بیماری‌های قلبی عروقی در مردانی که تحت کنترل بودند نداشت.
سایر آزمایش‌های بالینی به طور کلی اثر مکمل‌های ترکیبی ویتامین C با سایر آنتی اکسیدان‌ها همچون ویتامین E، بتا کاروتن را بر روی بیماری‌های قلبی-عروقی مورد بررسی قرار دادند. این گونه آزمایش‌ها جداسازی و مشخص کردن اثر ویتامین c را بسیار دشوارتر می کند.
ویتامین سی برای پیشگیری از سرطان
مطالعه SU.VI.MAX اثر ترکیب ویتامین C( 120 میلی گرم در روز)، ویتامین E( 30 میلی گرم در روز)، بتاکاروتن( ۶ میلی گرم در روز)، سلنیوم( ۱۰۰ میکروگرم در روز)، روی( ۲۰ میلی گرم در روز) را در ۱۳۰۱۷ بزرگسال فرانسوی از جمعیت عمومی مورد بررسی قرار دادند. بعد از ۷.۵ سال، مکمل‌های ترکیبی اثری بر روی بیماری قلبی و عروقی در زنان و مردان نداشت.
در یک مطالعه دیگر حدود ۴۲۳ زن یائسه با حداقل یک تنگی عروق کرونری مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه مکمل‌هایی از ۵۰۰ میلی گرم از ویتامین C به علاوه ۴۰۰ واحد ویتامین E دو بار در روز نه تنها مزیتی برای قلب افراد نداشت بلکه مرگ و میر افراد را نسبت به روش دارونما افزایش داد.
نویسندگان یک مطالعه بعد از انجام بررسی های خود نتیجه گرفتند که مکمل‌های آنتی اکسیدانی( ویتامین C، ویتامین E و بتاکاروتن یا سلنیوم) بر روی پیشرفت آترواسکلروز تاثیر نمی‌گذارد. به طور مشابه، مرور سیستماتیک اثر ویتامین C بر روی پیشگیری و درمان بیماری های قلبی – عروقی دریافته است که این ویتامین اثر قابل توجهی بر روی پیشگیری از بیماری‌های قلبی- عروقی ندارد.
محققان، داده های پیگیری را از آزمایش‌های بالینی منتشر کردند که در چین مورد بررسی قرار گرفته بود. در این بررسی، مصرف روزانه مکمل ویتامین C( 120 میلی گرم) به علاوه مولیبدن( ۳۰ میکروگرم) به مدت ۵ الی ۶ سال ، به طور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به مرگ مغزی عروقی را تا ۸ درصد کاهش داده است.
اگرچه این آزمایش مزایای استفاده از این مکمل‌ها را تایید کرد اما به طور کلی یافته‌های بیشتر آزمایش‌های تداخلی نتوانسته است شواهد قانع کننده ای در مورد اثر مکمل ویتامین C در محافظت و پیشگیری از بیماری قلبی – عروقی یا کاهش مرگ و میر ناشی از آن ایجاد کند.
با اینحال همانطور که در بخش پیشگیری از سرطان نیز بیان کردیم، آزمایش‌های بالینی و داده‌های حاصل از آن برای ویتامین C محدود است زیرا غلظت پلاسمایی و بافتی این ویتامین در انسان‌ها کنترل می شود.
اگر سطح ویتامین C فردی در ابتدای مطالعه نزدیک به حد اشباع باشد، مکمل تقریبا اثر چندانی بر روی نتایج اندازه گیری شده نخواهد داشت.
دژنراسیون ماکولای وابسته به سن (AMD) و آب مروارید
AMD و آب مروارید دو دلیل اصلی برای از دست رفتن بینایی در افراد کهنسال است. استرس اکسیداتیو ممکن است به بروز این شرایط کمک کند. محققان حدس می‌زنند ویتامین C و سایر آنتی اکسیدان‌ها نقش مهمی در پیشگیری و درمان این بیماری ها دارد.
مطالعه مبتنی بر جمعیت در هلند نشان داده است که بزرگسالان ۵۵ سال و بالاتری که مصرف بالایی از ویتامین C و نیز بتاکاروتن، روی و ویتامین E را داشتند، خطر کمتری برای ابتلا به AND داشته اند. با اینحال بیشتر مطالعات این یافته‌ها را پشتیبانی نمی‌کند.
نویسندگان یک مرور سیستماتیک در سال ۲۰۰۷ نتیجه گرفتند که شواهد فعلی نقش ویتامین C و سایر آنتی اکسیدان‌ها همچون مکمل‌های آنتی اکسیدانی در پیشگیری اولیه از AMD را پشتیبانی نمی‌کند. اگرچه تحقیقات نشان نداده است که آنتی اکسیدان‌ها نقش مهمی در توسعه AMD ندارد ، اما برخی از شواهد پیشنهاد می‌کند که چنین مواردی می‌تواند پیشرفت AMD را کندتر کند.
مطالعه مرتبط با بیماری‌های چشمی مبتنی بر سن، اثر دوز بالای انتی اکسیدان‌های انتخابی ( ۵۰۰ میلی گرم ویتامین C، ۴۰۰ واحد ویتامین E، ۱۵ میلی گرم بتاکاروتن، ۸۰ میلی گرم روی و ۲ میلی گرم مس) بر روی توسعه AMD پیشرفته در میان ۳۵۹۷ بزرگسال کهنسال را با درجات متغیری از AMD را مورد بررسی قرار داده است. بعد از ۶.۳ سال، شرکت کنندگان با خطر بالای ابتلا به توسعه AMD پیشرفته که مکمل‌های آنتی اکسیدانی را دریافت کرده بودند ۲۸ درصد خطر کمتری برای ابتلا به AMD داشتند.
مصرف بالای ویتامین C از طریق مواد غذایی و غلظت پلاسمایی بالا با کاهش خطر ابتلا به آب مروارید مرتبط بوده است. در یک مطالعه ۵ ساله در ژاپن، محققان دریافتند که مصرف بالای ویتامین C از طریق مواد غذایی با کاهش خطر توسعه آب مروارید در ۳۰۰۰۰ کهنسال ۴۵ تا ۶۴ ساله مرتبط بوده است.
نتایج حاصل از دو مطالعه موردی نیز نشان می‌دهد که مصرف بیش از ۳۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز می‌تواند خطر تشکیل آب مروارید را تا ۷۰ الی ۷۵ درصد کاهش دهد. از سوی دیگر، مصرف مکمل‌های ویتامین C با ۲۵ درصد خطر ابتلای بیشتری به آب مروارید وابسته به سن مرتبط بوده است. این یافته‌ها بر روی شرکت کنندگان مطالعه ای اعمال شد که نسبتا دوز بالایی از مکمل‌های ویتامین C را مصرف می‌کردند.
داده های حاصل از آزمایش‌های بالینی محدود است. در یک مطالعه، بزرگسالان چینی که روزانه ۱۲۰ میلی گرم مکمل ویتامین C به علاوه ۳۰ میکروگرم مولیبدن برای ۵ سال مصرف کرده بودند، نتوانسته است خطر ابتلا به آب مروارید را به طور قابل توجهی کاهش دهد. با اینحال، بزرگسالان ۶۵ الی ۷۴ سالی که ۱۸۰ میلی گرم ویتامین C به علاوه ۳۰ میکروگرم مولیبدن ترکیب شده با سایر مواد مغذی را در مکمل‌های معدنی/ چند ویتامینه دریافت کرده بودند ۴۳ درصد خطر کمتری برای ابتلا به آب مروارید هسته ای داشتند.
در یک مطالعه AREDS، افراد کهنسالی که مکمل‌های ۵۰۰ میلی گرمی از ویتامین C، ۴۰۰ واحد از ویتامین E و ۱۵ میلی گرم از بتاکاروتن را به مدت ۶.۳ سال دریافت کرده بودند کاهش قابل توجهی در توسعه آب مروارید یا پیشرفت آن نشان ندادند.
به طور کلی، شواهد موجود فعلی نشان نمی‌دهد که ویتامین C( که به تنهایی یا همراه سایر آنتی اکسیدان‌ها مصرف می‌شود) می‌تواند بر روی توسعه AMD تاثیر داشته باشد.
اگرچه برخی از شواهد نشان می‌دهد فرمولاسیون AREDS ممکن است پیشرفت AMD در افرادی که در معرض خطر توسعه AMD پیشرفته هستند را کندتر کند.